Sevgili Korsan Kardeşlerim,
2 yıl önce 5 Ağustos 2017’de büyük bir heyecanla ve çabayla bir Geko projesi kapsamında sevgili Habib Atınç’ın emeği, göz nuru Aşina2 teknesini boynu bükük kalakaldığı Şile ormanlarındaki yerinden alıp Küçükyalı Barınağa getirmiştik. 11 Eylül 2017’de de coşkuyla bir bayram havasıyla denize imdirmiştik. Projeye bir çok dostumuz maddi manevi gönülden destek vermişti. Bizzat emeği ile girişenler, bağışta bulunanlar, teknik destek verenler veya iyi dilekleriyle yanımızda olanlarla giriştiğimiz bu macerada hedefimiz, Habib’in kendi elleriyle kapattığı naylon örtünün altında kalan Aşina2’nin 5 yıl sonra açılmasıyla beraber, hakettiği tuzlu sulara yeniden kavuşması ve bir eğitim teknesi olarak hayatına anlamlı bir şekilde devam etmesiydi. İlk aşamayı elbirliğiyle, gözyaşları ve haklı gurur duygularıyla başardık. Tekneyi kazıyıp pırıl pırıl yapan ekibe bir kez daha minnettarlığımı iletmek isterim. Burada özellikle isimlerden bahsetmiyorum. Öne çıkarılan, arkada kalan, unutulan isimler olursa çok mahçup olurum diye… Ama hepsinin gönlümdeki/gönlümüzdeki yerleri ayrıdır… Hakları ödenemez…
Proje ekibinde bir de sembolik hisse sahipleri vardı. Para koyarak sembolik hisseler satın alınmış ve toplanan para Sevgili Nurgün Atınç’a ödenerek (3.000 TL eksik ödeme ile) tekne Gezgin Korsanlara mal edilmişti. Fakat hukuki sebeplerle legal bir kimliği olmayan Gezgin Korsanlara devri yapılamamıştı. Kime devredilecek, nasıl olacak konuları da birazcık rafa kaldırılmıştı. Öncelik Aşina2’nin eğitim teknesi olarak yaşamının organize edilmesiydi…
Fakat bu ikinci aşamada maalesef aynı başarıyı gösteremedik. Tuzlu suya kavuşan Aşina2’nin nasıl değerlendirileceği, kimlerin sorumlu olacağı, kimlerin gözünün üstünde olacağı konuları muallakta kaldı. Kimseyi suçlamıyorum yanlış anlaşılmasın. Kollektif işlerin hazin sonu böyle oluyor maalesef. Şimdi önümüzde önemli bir soru duruyor:
- Ne Yapmalı?
Alternatif 1: İlk amaca sadık kalıp, bu şekliyle idame ettirip, eğitim projeleri geliştirebiliriz.
Bu durumda bir kaç önemli sorunun cevap bulması gerekiyor;
1. Masrafların altından nasıl kalkarız?
İki yıldır ücretsiz barınmasını üstlenen Küçükyalı barınak artık yıllık bağlama parası istemekte ve bu meblağ bugün için 5.000 TL tutmakta. Ayrıca bakım onarım giderleri unutulmamalı. Sigorta giderleri başlangıçta sponsorla halledilmişti ama devam eden yıllar hesap edilmeli.
Nurgün’e ödenecek bakiye (geçen süre nedeniyle mali kaybını da düşünerek)... Ve aklıma gelmeyen diğer giderler...
2. Ruhsatın yasal olarak üzerimize alınması nasıl ve hangi koşullarda mümkün olabilir?
Çoklu kullanıcın olduğu bir ortamda Nurgün’ün üzerinde kalması pek uygun ve Nurgün tarafından da tercih edilen bir durum değil.
3. Aramızda Eğitim projeleri geliştirip bire bir emek verebilecek kimse/kimseler var mı?
Alternatif 2: Aşina2 nin değerini bilip onu boynu bükük bırakmayacak birine satabiliriz.
Bu durumda cevaplanması gereken sorular ise şunlar;
1. Öncelikle sembolik satın alma sırasında para ödemiş kişilerin onayı var mı?
2. Onay var ise parayı geri mi isterler Gezgin Korsan kasasına mı bağışlarlar?
3. Diğer Gezgin Korsanlar böyle bir satış için rıza gösteriyor mu?
4. Fiyatlandırma, ilan çıkma, tekneyi gösterme gibi alıcı ile ilişkileri kimler yürütür?
5. Akçeli iş olması açısından hassas olacağı için sürecin şeffaf ve herkes açısından sağlıklı yürümesini sağlamak adına Gekoyu bilgilendirme, iletişim konularını kim veya kimler üstlenir?
Benim aklıma gelenler bunlar...
Keşke buraya yine başarı öyküsü içeren bir şeyler yazıyor olsaydım ama gerçekçi olmak ve daha çetrefil sonuçlar doğurmadan Aşina2’nin kaderini belirlememiz gerekiyor.
İlham verici önerilerinize de açık bir başlık olarak konuyu tartışmaya açıyorum.
Sevgiyle kalın...
Not: Konuyu bilmeyenler için önceki linkleri buraya ekliyorum.
Resimleri görebilmek için üye olmalısınız.
Üye Ol veya Giriş YapBağlantıları görebilmek için üye olmalısınız.
Üye Ol veya Giriş YapBağlantıları görebilmek için üye olmalısınız.
Üye Ol veya Giriş YapBağlantıları görebilmek için üye olmalısınız.
Üye Ol veya Giriş Yap
